مثلی هست که می گویند «حرف حساب را بشنو، مهم نیست چه کسی می گوید» اما از آن جا که هر قاعده و قانونی در زندگی بشری استثنا هم دارد، استثنای این مثل هم کسانی هستند که همواره موج سواری خود را اثبات و طبع مزور آن ها برای همه آشکار شده است؛ آن ها حتی اگر حرف حساب هم بزنند، حساب نیست!
باز مثلی داریم که می گوید «یک سوزن به خودت بزن و یک جوالدوز به دیگران»؛ کسی می تواند در همین ماجرای رامین رضاییان از مردم مایه بگذارد و دغدغه خواست مردم داشته باشد که خود سر سوزنی به نظرات مردم احترام گذاشته و خواسته و دغدغه آن ها را دیده باشد.
در دو دهه گذشته آن قدر از رفتار و جملات آزارنده جواد خیابانی روی آنتن زنده انتقاد شده و حرف های بدون سند و موضع گیری های بودار او در موارد مختلف را نقد کرده ایم که راستش خودمان خسته شدیم! او که تغییری نکرد و حمایت از او هم قطع نشد. تازه آن زمان فقط بحث ها فنی و مربوط به گزارش و ارایه آمار و مستندات فوتبالی بود و هنوز جنابشان به سایر عرصه ها ورود نکرده و به لطف فضای مجازی سلبریتی نشده بود. اگر ذره ای شایسته سالاری ملاک بود، همان دهه ۸۰ باید تریبون را از امثال خیابانی می گرفتند که دیگر روی اعصاب ملت بود و کار از لیست کردن سوتی ها به جوک سازی رسید. خلاصه خیلی ها قید فوتبال با صدای خیابانی را زدند و کم کم پیچ بستن ولوم جایش را به دکمه پاور داد... حالا اما بهانه ای دست داده تا دوباره یاد جوانی کنیم؛ این بار هم با علم به این موضوع که قرار نیست کسی را تلنگری باشد و تکانی...
متاسفانه کسی که داعیه احترام به نقد و جایگاه منتقد دارد، در عمل کمترین وقعی نه به منتقدین می گذارد و نه به خواست مردم! در همین موج سواری اخیر استاد دو استدلال آورد، هر دو مخصوص و منحصر به خود!
گفت «فوتبالیست نباید جوری نشان بدهد که مردم آه بکشند» و در ادامه فرمود «وقتی مردم ناراضی اند پس اسمش آزادی نیست»!
ایشان و امثال شان که پیوسته از سلبریتی های آن ور آبی (که ازقضا این روزها در خدمت اقتصاد کشورهای همسایه هستند) مثال می زنند، ندیده اند که رونالدو و همسرش یا سوپراستارهای هالیوودی و موسیقی روزانه ده ها عکس و ویدیو از تفریح های لوکس و اکسسوری های فوق گران قیمت شان به اشتراک می گذارند؟ آیا مجریان آن ها هم در قامت کارشناس اجتماعی از آه فقرا می گویند یا پوششی که نمی پسندند را ناقض آزادی می دانند؟
سلبریتی در همه جای دنیا همین است؛ خود ایشان هم به لطف همین سلبریتی شدن همه جا هست حتی جایی که حقش نیست. دیدیم که به لطف اعتبار رسانه ملی که خرجشان شد چطور به همه جا رسید، حتی یک مسابقه سرگرمی در پلتفرم خانگی! ضمن این که کسی باید این ها را بگوید که خودش حرف مردم را بشنود! ایشان که به پیام های دریافتی استناد می کند تاکنون ندیده جمعیت پرشماری از خود ایشان ناراضی هستند؟ اگر سند می خواهد پیام های مردم در فضای مجازی یا کامنت هایی که پای همین ویدیوی آقای خیابانی گذاشته اند مشت کوچکی است نمونه خروار (اینجا: )
چه بسا اگر مردم مهم بودند، میلیون ها کامنت و نوشته آن ها در فضای رسانه ای و مجازی این سال ها علیه نوع اجرا و گزارش های شخص آقای خیابانی باید تا امروز دیده می شد. خیابانی که هرگاه لازم باشد از اشک ریختن مقابل دوربین هم ابایی ندارد و برای زنده ماندن نامش در سرتیتر خبرها هر کاری می کند. به یاد دارید چند وقت پیش می خواست بازنشسته شود؟ حالا ایشان در برنامه های مختلف هست و مدام هم پیشنهادات جدید دریافت می کند... اوکه راه زنده ماندن در فضای مجازی و وایرال شدن را در حمله به این و آن پیدا کرده و اصلا برایش مهم نیست که مخاطب تلویزیون و مردم با او موافق باشند یا نه. ادعای باج ۶۰۰میلیونی دفتر وزیر کشاورزی را به یاد دارید؟ از چنین کسی شنیدن ادعای دغدغه مردم بسیار عجیب است اما چه کنیم که ایران سرزمین عجایب است و تلویزیون نمایشگاه پدیده هایی همچون استاد خیابانی! پس به نسل جدید هم حق بدهید وقتی می بینند او بدون هیچ سند و مدرکی در هر زمینه ادعایی می کند و کماکان و همیشه هست، ناخودآگاه از او الگوبرداری کرده و به مسیرش بروند.
موسفیدکرده ها به یاد دارند زمانی جناب خیابانی در نامه ای سرگشاده در رسانه ها مدعی تخصص در ۵۱ علم شد! اگر همان روز کسی از او مدرک و سند می خواست، شاید سرنوشتی بهتر از امروز و اینجا داشت و قطعا پدیده «خیابانی» نداشتیم. کاش...
