خبرورزشی | جادوهای لامین یامال و یورش‌های تورام، خیزهای دامفریس و درخشش‌های پدری، پرس بی‌امان بارسلونا و تلاش‌های اینتر برای ضدحمله – همه این‌ها زیر ذره‌بین آریگو ساکی قرار گرفت، کسی که حتی لحظه‌ای از این نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان را از دست نداد. او حرکات اینزاگی را مطالعه کرد، در تلاش برای درک نقشه‌های فلیک بود، و دست‌هایش را چنان تکان می‌داد که گویی خودش روی نیمکت نشسته و می‌خواهد بازیکنان نراتزوری را به جلو هل دهد، تا عقب‌نشینی نکنند.
«اگر عقب بروی، دشمن را به خانه‌ات دعوت کرده‌ای و این اصلاً خوب نیست – ساکی آغاز کرد –. همیشه باید ضربه را با ضربه پاسخ داد، حتی برای ترساندن حریف، برای اینکه بداند نمی‌تواند آسوده‌خاطر باشد، که باید در دفاع دقت کند و نمی‌تواند صرفاً به حمله فکر کند. این تاکتیک نیست، این استراتژی است: یعنی نگاهی بلندمدت به نبرد در میدان داشتن.»
بازی چگونه بود؟
«شکوهمند، یک پیروزی برای فوتبال. اینتر با یک صربه کشنده فرار کرد، سپس بارسلونا، تا حدی به‌خاطر رویکرد کمی محافظه‌کارانه اینتر، جریان بازی را برگرداند و با درخشش آن پدیده، یامال، نیمه نخست را با تساوی ۲–۲ به پایان رساند. واقعاً ۴۵ دقیقه تماشایی.»
و در نیمه دوم؟
«اینتر با ذهنیتی متفاوت به زمین بازگشت. تهاجمی‌تر، کمی جلوتر، حتی تلاش کرد بارسا را پرس کند. سپس گل سوم توسط دامفریس آمد. نراتزوری‌ها در توپ‌های هوایی برتر بودند و هستند، و این باید در بازی برگشت هم به عنوان یک سلاح مورد استفاده قرار گیرد.»
انتظار چنین بازی‌ای را داشتید؟
«صادقانه؟ از بارسا در نیمه دوم انتظار بیشتری داشتم. در طول فصل آن‌ها را دنبال کرده‌ام و گاهی واقعاً مرا تحت تأثیر قرار داده‌اند. اما این بار، اینتر موفق شد آن‌ها را مهار کند، فضاها را ببندد، و در لحظات دشوار با روحیه فداکاری فوق‌العاده‌ای تاب بیاورد. باید به اینزاگی تبریک گفت، چون فهمید چگونه با بارسا مقابله کند، آن‌ها را به زحمت انداخت و نشان داد که توان بازی برابر را دارد.»
نتیجه منصفانه بود؟
«بله. بارسلونا بیشتر توپ را در اختیار داشت و در نیمه نخست فرصت‌هایی ایجاد کرد. اما اینتر با نتیجه ۲–۰ و سپس ۳–۲ پیش افتاد، و حتی گل چهارم را هم زد که به خاطر اختلافی در حد سانتیمتر مردود شد… پس به نظرم نیروهای میدان برابر بودند، با در نظر گرفتن تفاوت‌های سبکی‌شان.»
بارسلونا چگونه بود؟
«در بخش هجومی خوب، اما در دفاع بسیار شکننده. نمی‌شود این همه موقعیت به حریف داد. اگر بعد از شکست در پرسینگ، عقب زمین خالی بماند، این یک ضعف جدی است.»
اینتر چه کاری می‌توانست بهتر انجام دهد؟
«هیچ. با توجه به شرایط دشوار فعلی و برخی مشکلات جسمی، اینتر نشان داد واقعاً تیم قدرتمندی‌ست. تیم اینزاگی باتجربه است، بلد است چگونه در زمین بازی کند، و در بارسلونا این را نشان داد. درست است که انرژی‌ها مثل آغاز فصل نیست، و درست است که پسرهای بارسا با سرعتی دیوانه‌وار می‌دوند، اما نراتزوری‌ها با شخصیت و پختگی، این تساوی ارزشمند را به‌دست آوردند. نباید فراموش کنیم که مساوی گرفتن در نیوکمپ کار هر تیمی نیست.»
چه کسی از اینتر شما را تحت تأثیر قرار داد؟
«از یورش‌های دامفریس لذت بردم، به‌ویژه چون اغلب از سوی حریف آزاد گذاشته شده بود. پاس او منجر به گل زیبای پاشنه‌ای تورام شد، سپس خودش هم گل زد. از یک مدافع کناری بیش از این چه می‌خواهید؟ همچنین تلاش بی‌وقفه هافبک‌ها در کارهای دفاعی را بسیار ستودم. اینتر پنج بازیکن در محوطه داشت – به سبک قدیم – و این کار درست بود. و هافبک‌ها همیشه در مرز محوطه بودند تا کمک کنند. این یعنی تیم بودن.»
و در بارسا؟
«یامال، بدیهی است. چون با توپ واقعاً حیرت‌آور است. اما باید تأکید کنم که با وجود تمام هنرنمایی‌هایش، بارسا برنده نشد. این یعنی یک نفر کافی نیست. اسپانیایی‌ها – باز هم تکرار می‌کنم – باید در فاز دفاعی پیشرفت کنند، وگرنه تمام زیبایی هجومی‌شان بی‌ثمر می‌ماند.»
آینده صعود را چگونه می‌بینید؟
«به نظرم اینتر می‌تواند از پسش برآید. حالا بازیابی انرژی جسمی و روانی بسیار مهم است. و خوب می‌دانم چنین مسابقاتی چقدر از آدم انرژی می‌گیرند. شاید هم اینتر بتواند چند بازیکن کلیدی مثل لائوتارو و دیمارکو را به ترکیب برگرداند. اما از نظر فنی، اینتر ابزار لازم برای به دردسر انداختن بارسا در سن‌سیرو را دارد.»
اینتر برای صعود به فینال چه باید بکند؟
«از فضاهایی که بارسا همیشه می‌دهد نهایت استفاده را ببرد. و روی ضربات ایستگاهی تمرکز کند، چون در نبرد هوایی نراتزوری‌ها کاملاً برترند.»
و از چه چیزی در بارسا باید ترسید؟
«سرزندگی این پسرهای جوان، مهم‌ترین سلاح بارساست. نباید اجازه داد به حرکت درآیند، باید پیشاپیش جلویشان را گرفت.»
