به گزارش خبرورزشی، در فوتبال مدرن، برخی بازیکنان آنقدر حیاتی هستند که غیبتشان می‌تواند مسیر یک تیم را تغییر دهد. اگرچه مصدومیت بخشی اجتناب‌ناپذیر از فوتبال است، اما از دست دادن "آدم‌های اشتباه" کابوس هر مربی است. در آرسنالِ این فصل، همه اذعان دارند که بوکایو ساکا در رأس این فهرست قرار دارد. او، ستاره‌ای تمام‌عیار برای دنیای امروز فوتبال و محبوب دل هواداران آرسنال است؛ بازیکنی که تواضع و بی‌ادعایی‌اش شاید باعث شده ارزش واقعی‌اش برای همه دیده نشود، اما عملکرد و تأثیرگذاری‌اش گواه اهمیت بی‌بدیل اوست و او را در دسته بازیکنان کمیاب و غیرقابل جایگزین قرار می‌دهد.
مت بارلو - انگلیس | در دوران قدیمی‌تر فوتبال، ضرب‌المثلی میان مربیان رایج بود؛ از زبان مردی که در ابتدای فصل نگاهی به ترکیب تیم می‌انداخت و می‌گفت: "همه‌چیز خوب پیش می‌ره، به شرطی که اون‌هایی که باید مصدوم نشن!" یعنی، مصدومیت اجتناب‌ناپذیر است، اما بعضی بازیکنان جایگزین ندارند.
این واقعیت همچنان برقرار است. حذف رودری یا ارلینگ هالند، منچسترسیتی را به تیمی دیگر بدل می‌کند. حذف محمد صلاح یا ویرجیل فن‌دایک، همین بلا را سر لیورپول می‌آورد. همه مربیان، در خلوت، از دست دادن بعضی مهره‌ها را کابوس خود می‌دانند؛ و در فصل جاری آرسنال، همگان اذعان دارند که "آدم‌های اشتباه" مصدوم شدند.
در رأس این فهرست، بوکایو ساکا قرار دارد؛ محبوب دل هواداران نورث بانک، و یکی از معدود ستارگان اصیل فوتبال انگلیس؛ با این‌که تواضع و بی‌ادعایی‌اش گاه باعث می‌شود ارزش واقعی‌اش دیده نشود.
در ساکا نشانی از ژست‌های ستاره‌نمایانه نیست. زمانی که از آکادمی به تیم اصلی راه یافت، نه هیاهویی به پا شد، نه عنوان "پدیده" نثارش شد. حتی می‌توان گفت توجهات بیشتری به سمت امیل اسمیت رو، هافبک خلاق و فانتزی، جلب شده بود. اما ساکا همان چیزی‌ست که فوتبال مدرن به آن نیاز دارد: بازیکنی سریع و تکنیکی، که با تغییر مسیر و شتاب ناگهانی، مدافعان را جا می‌گذارد؛ یا با پاس‌های کوتاه و سانترهای دقیق، موقعیت خلق می‌کند.
او در سراسر جناح راست حضور دارد؛ دفاع می‌کند، حمله می‌کند و در تیر دوم حاضر است. بازیکنی باهوش، مطیع دستور مربی، که پشت لبخند کودکانه‌اش، جاه‌طلبی‌ای جدی پنهان شده. میکل آرتتا بهترین استفاده از توانایی‌هایش را در همان جناح راست یافته؛ جایی که ساکا با پای چپ به داخل می‌زند و تهدیدی جدی ایجاد می‌کند. کمتر کسی این کار را بهتر از او انجام می‌دهد. در حرکاتش، نشانه‌هایی از آرین روبن دیده می‌شود؛ همه می‌دانند چه می‌خواهد بکند، اما مهار کردنش آسان نیست.
آمار عملکرد او هم، گویای پیشرفت مداوم است: ۷ گل و ۹ پاس گل در فصل ۲۱-۲۰۲۰، ۱۲ گل و ۷ پاس گل در ۲۲-۲۰۲۱، ۱۵ گل و ۱۲ پاس گل در ۲۳-۲۰۲۲، و ۲۰ گل و ۱۷ پاس گل در فصل گذشته. در فصل جاری، با وجود سه ماه غیبت، باز هم آمارش خیره‌کننده است: ۱۱ گل و ۱۴ پاس گل. در دنیای آمارمحور فوتبال امروز، همین اعداد در کنار سن ۲۳ ساله‌اش، او را به دومین بازیکن باارزش لیگ برتر بدل کرده‌اند؛ با برآورد ۱۲۸.۶ میلیون پوند در سایت ترنسفرمارکت، پشت سر هالند.
اما برای هواداران آرسنال، این‌ها چیز جدیدی نیست. آن‌ها مدت‌هاست که قدرش را می‌دانند. همان‌طور که در استقبال باشکوه از بازگشت او پس از مصدومیت، مقابل فولام دیدیم. هیچ‌گاه برای بازیکنی که پس از کشیدگی همسترینگ به میادین برگشته، چنین احساساتی ندیده بودم؛ و من آن‌جا بودم وقتی کریستین اریکسن پس از ایست قلبی بازگشت.
بعد، ساکا فقط با پنج لمس توپ در هفت دقیقه، گل پیروزی را زد؛ با همان لبخند همیشگی و شانه‌بالا انداختن معروفش. اما آن شب، من لندن را با این تصور ترک کردم که مصدومیت گابریل ماگالیائش، مدافع میانی، مسئله مهم‌تری است؛ چراکه بازی حساس با رئال مادرید و پایان فصل را از دست می‌داد. ولی انگار هواداران آرسنال آن‌قدرها نگران نبودند. آن‌ها ساکا را باز پس گرفته بودند؛ همین برایشان کافی بود. و وقتی او در برنابئو، رئال مادرید را غرق کرد؛ با همان لبخند، با همان شانه‌بالا انداختن؛ درک آن‌ها معنا پیدا کرد، و تصور من نه.
آرتتا شاید بتواند خط دفاعی‌اش را بدون گابریل بازسازی کند؛ شاید کمی آسیب‌پذیرتر شود؛ اما هیچ‌کس نمی‌تواند جای ساکا را پر کند. آرسنالِ با ساکا، تیمی دیگر است. و حالا، لایه‌ای تازه افزوده شده: پیش از مصدومیت ساکا، مارتین اودگارد؛ کاپیتان تیم و خلاق‌ترین بازیکن؛ هم دو ماه غایب بود. این دو، مغز سمت راست تیم بودند؛ هماهنگ، گویی ذهنی مشترک داشتند.
با حضور همزمان آن‌ها، آرسنال در لیگ برتر به‌طور میانگین ۲.۳۶ گل در هر بازی زده؛ با یکی از آن دو، این عدد به ۱.۸۳ کاهش می‌یابد؛ و بدون هر دو، تنها ۰.۸ گل. شوت‌های در چارچوب و لمس‌های داخل محوطه نیز، همین الگو را نشان می‌دهند. تحلیل پیچیده‌ای نیست؛ اما اثری عمیق بر نتیجه‌ی فصلی گذاشته که می‌توانست بهتر باشد.
اما اکنون، نشانه‌هایی از امید هست؛ آرسنال با حضور هر دو بازیکن، آماده تقابل با پاری‌سن‌ژرمن در لیگ قهرمانان است؛ تیمی که لیورپول و استون ویلا را کنار زد.
