قصاص قبل از جنایت کاری بد و غیر قابل قبول است. تیم امید که بیش از نیم قرن به المپیک نرسیده، در راستای شعار جوانگرایی فدراسیون فوتبال به امیدرضا روانخواه سپرده شد. همین جا اتفاق اول افتاد، در این ۵۰ سال تیم امید با بزرگترین مربیان و با تجربه ترین نام های ما و در نسل هایی که چندین ملی پوش بزرگسال و لژیونر اروپایی داشتند، از رسیدن به المپیک جا ماند.
اگر قرار است نتیجه نگیریم، چه بهتر که این اتفاق با یک مربی جوان بیفتد تا لااقل او تجربه کسب کند. از طرف دیگر چه کسی می تواند با اطمینان بگوید که امید روانخواه در این مسیر موفق نخواهد شد؟ او که فصل قبل ۱۷ بازی روی نیمکت هوادار نشست و تیمی را که با فاصله به قعر جدول چسبیده بود را چنان تکانی داد که اگر لیگ ۵ هفته دیگر ادامه داشت هوادار می ماند.
کار کردن در رده پایه اصول و شرایط خاص خود را دارد. روانخواه قبلاً در همه تیم هایی که در لیگ آزادگان و برتر داشت، ثابت کرد که به خوبی با جوانان ارتباط می گیرد و کسانی را به عنوان همکار آورده که همین ویژگی را دارند. اما در حالی که هنوز نه مسابقه ای و نه اردویی و خلاصه هیچ ظهور و بروزی نداشته، عده ای تصمیماتش را زیر سوال می برند، مثل انتخاب مهدی توتونچی مجری برنامه شب های فوتبالی و شبکه ورزش!
جالب اینجاست که همه ادعای حرفه ای گری داریم و می گوییم انتخاب همکاران حق هر سرمربی است! اگر بنا به سبقه و اعتبار فوتبالی باشد او از یک خانواده صددرصد ورزشی آمده که پدرش در جام تخت جمشید در بالاترین سطح بازی می کرد، خودش و برادرش هم در فوتبال باشگاهی فعال بودند. بعد پایان فوتبال هم رسانه ای شد، جرم است؟
کسانی که می گویند او به خاطر جایگاهش در تلویزیون انتخاب شده هیچ توجهی به کارنامه مربیگریش ندارند. کسی که از سه سال قبل با مدرک آ آسیا وارد جرگه مربیان شده و در سال اول با نیروی زمینی نایب قهرمان و در سال دوم با سایپا قهرمان شده کارنامه ضعیفی دارد؟ مهمترین ویژگی مربیان در رده پایه سازندگی است و یک نگاه به اسامی بازیکنانی که توتونچی در تیم هایش ساخته، نشان می دهد حق او نیست به خاطر اجرا در تلویزیون محاکمه و محکوم شود!
فقط محض نمونه به لیست بازیکنان امید سایپا که در پایان فصل به لیگ برتر و آزادگان رفتند نگاه کنید؛ امیرعلی مددی زاده و امیررضا علیمرادی به پیکان، علیرضا احسانی فر به گل گهر، شاهین شجاعی به تراکتور، علیرضا بیات به چادرملو، علی مکرم به فجر، علیرضا آراست و مهیار عباس نژاد و مهدی شجاعی نسب به خیبر، امیرحسین حاجی زاده و رضا نوروزی به آریو اسلامشهر، علی ناصر خاکی فرد به البرز و مهدی مشایخ به شهرداری نوشهر!
فصل قبل هم محمدرضا کشاورزی هافبک امیدهای نیروی زمینی با نظر یحیی گل محمدی به فولاد رفت. اگر این بازیکن سازی و شناخت از رده پایه نیست، پس مربی چه ویژگی باید داشته باشد؟
کاش فوتبال ما و فرهنگ فوتبالی ما روزی به جایی برسد که اجازه دهیم نیروهای تازه نفس در هر عرصه بیایند و بعد آنها را از روی کارنامه شان قضاوت کنیم، نه قیافه شان!
بیشتر بخوانید:
